In juli verscheen het boekje ‘Workum in verhalen. Een wandeling door de geschiedenis van de stad’ (zie foto). De omslag is gemaakt door Laura, maar dat was voor mij niet de directe aanleiding om een afspraak met haar te maken. Er was iets anders waar mijn aandacht naar uitging. Dat was haar boek ‘Wat me nu is overkomen. Veertig prenten en gedichten voor kleuters. Om voor te lezen en over door te kletsen’. Een prachtig boek om meer dan één reden.
Voordat dit boek verscheen had ik er al wat van gezien toen ik even op bezoek was in ‘It Pleatske’, vlak bij de Noorderbrug. Ons gesprek ging toen ongeveer zo: “Laura, ik zie mooie prenten, waar ben je mee bezig?” “Ik maak illustraties en daar horen gedichtjes bij die je kunt voorlezen aan kleuters.” Ik zag dat ze die illustraties maakte met tekeningetjes en die aanvulde met gekleurde stukken uit oude kranten. Nieuwsgierig vroeg ik: “Hoe kom je erbij zoiets te maken?”
Het antwoord van Laura was heel eenvoudig. “Ik volgde op de kunstacademie in Leeuwarden verschillende cursussen. Eén daarvan was een cursus prentenboeken maken. Je mocht zelf de techniek kiezen. Een medecursist ontwierp haar prenten op de computer, maar dat is niks voor mij. Ik heb 34 jaar in het kleuteronderwijs gewerkt en altijd veel getekend met kleuters en ook wel eens collages gemaakt. Het was bijna vanzelfsprekend dat ik mijn opdracht op die manier zou gaan maken. En dat deed ik inderdaad met veel plezier. Tot mijn grote verbazing zei onze docent bewonderend: ‘dit is jouw handschrift, hier zou je mee verder kunnen gaan’.”
“Je verwachtte dit compliment helemaal niet, maar zo’n opmerking van iemand die je hoogacht maakt natuurlijk wel iets los.” “Jazeker, dit duwtje in de rug betekende dat ik verder wilde gaan op deze ingeslagen weg. Omdat kleuters mijn hart hebben, gingen mijn gedachten allereerst in die richting. Ik bedacht onderwerpen die voor kleuters heel belangrijk zijn, daar zou ik dan illustraties over kunnen maken met toepasselijke gedichtjes. Zo is het gegaan.”
Laura vertelde me dit alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Maar dat is natuurlijk niet zo want het bedenken van een illustratie met een gedichtje verraadt kunstzinnigheid. En ook de vormgeving vraagt om creativiteit want je moet je verwant voelen met kleuters zodat je ze in hun eigen taalveld kunt aanspreken. Dat deze illustratrice daar goed in is, blijkt wel. Ze is gevraagd mee te werken aan een film waarin ze het boek dat er nu ligt, gebruikt in een klas met kleuters. De ‘Werk- en Steungroep Kleuteronderwijs’ wil die film gebruiken als voorbeeldmateriaal voor leerkrachten basisonderwijs.
Om een indruk te geven van het leesritme van alle gedichtjes, citeer ik een paar coupletten. Het thema ‘Opa is jarig’ begint zo: “Wij hadden laatst een feestje / Mijn opa zestig jaar / En dus kwam de familie / gezellig bij elkaar.” Hierna volgen een paar coupletten over wat er te eten is en dan is het laatste couplet: “En toen nog zestig kaarsjes / met slagroom, ijs en fruit / En blies mijn lieve opa / In één blaas alles uit.”
Een gedichtje waar boven staat ‘Een beetje verliefd’ eindigt zo: “Later wil ik met haar trouwen / Bella wil dat ook met mij / Maar dat is wel ons geheimpje / Echt heel leuk, het maakt me blij.” Bij dit laatste gedicht hoort een eenvoudige en prachtige illustratie van een heel mooi donker meisje en een stoere blanke jongen.
Al eerder zei ik dat Laura in haar werk altijd kleine tekeningetjes gebruikte die ze ter plekke maakte. Ze werkte in de stad Groningen in een wijk met kinderen die niet oorspronkelijk Nederlandstalig waren, vaak met een behoorlijke taalachterstand. Wisten ze dan het Nederlandse woord niet bijvoorbeeld voor een sleutel, dan tekende Laura die sleutel en noemde daarbij het woord.
Die vaardigheid kwam haar goed van pas toen ze gevraagd werd een omslag te maken voor het eerder genoemde boekje ‘Workum in verhalen’. Ze tekende een plattegrond met daarop de huizen, gebouwen en bezienswaardigheden van de stad. In het boekje zijn twee en twintig onderwerpen opgenomen en die hebben allemaal – duidelijk herkenbaar – een plek gekregen op de tekening. Op de foto is maar een gedeelte zichtbaar, maar de speelsheid is goed te herkennen. Links boven is de kraanwagen zichtbaar die de derde klok in de toren takelde, ongeveer in het midden is het museum aangegeven met een vlag (voor Jopie en zijn prachtige museum). Bij het voormalige stadhuis staat een bruidspaar, te herkennen aan een piepklein hartje. De rest van de omslag is hier niet zichtbaar maar wanneer u hem helemaal uit zou vouwen zult u merken dat deze illustratie je nieuwsgierig maakt naar dat wat in het boekje staat.
Hierboven ging het over twee heel verschillende boeken. De overeenkomst is dat het gaat om Laura die bijzondere illustraties maakt. Ze zijn verrassend, ze verduidelijken iets, er zit humor in en qua vormgeving en kleur verdienen ze een schoonheidsprijs.
Boek is op veel plekken te koop/bestellen. o.a. bij
Boekhuis Stumpel Workum