In de spotlights : Jacob Sibrandi Mancadan
Jacobus Sibrandi Mancadan (Minnertsga, 1602 – Tjerkgaast, 4 oktober 1680) was een Nederlandse schilder van Italiaans aandoende landschappen, veenbaas en burgemeester.[1]
Leven en werk
Mancadan werd in het Friese Minnertsga geboren. Zijn vader was daar glazenmaker, dorpsrechter, notaris en schoolmeester. In 1634 trouwde hij in Stiens met 24-jarige Elske Mathys Siderius.[2] Daar was haar halfbroer predikant. Mancadan woonde in 1635 en het jaar daarop in Oosterwierum, maar vestigde zich in Franeker. Hij was daar burgemeester (1637-1640) en noemde zich voor het eerst schilder. In 1644 woonde hij in Leeuwarden. In 1647 betrok een pand in de Doelestraat, het tegenwoordige Coulonhuis. Hij kocht grond bij Bergum, Veenwouden en verhuisde naar ‘t Voorwerk [3] onder Siegerswoude. Mancadan nam deel aan de turfwinning ten noorden van het Koningsdiep in de Friese wouden. Na 1664 liet hij de Bakkeveenster Vaart, een deel van de Drachtster Compagnonsvaart, uitgraven en een weg aanleggen.[4][5] Na het overlijden van zijn vrouw Elske Matthijs in 1669 [6] trok hij in bij zijn dochter Ebeltje in Beetsterzwaag,[7] hoewel hij in Leeuwarden over atelier bleef beschikken.[1]
Mancadan stierf in Tjerkgaast, waar zijn zoon een herkansing had gekregen als predikant, nadat hij in Oosterwierum vanwege dronkenschap, etc. uit zijn ambt ontzet [8]; de zoon stierf als “krankenbezoeker” in de buurt van Stellenbosch.[9] Zijn kleinzoon Johannes, stempelsnijder bij de Friese Munt [10], zou in 1696 als valsmunter zijn aangeklaagd.[11]
Mancadan schilderde de ontginning van het hoogveen, maar specialiseerde zich op rotspartijen met veel details maar een onduidelijke horizon.[12] Hij schijnt te zijn beïnvloed door de Italiaanse schilder Salvator Rosa. Mancadan werd begraven op het Oldehoofster kerkhof, niet ver van zijn voormalige woonhuis.[4] Ook zijn vrouw werd daar herbegraven door hun dochter Ebeltje, die het stoffelijk overschot van Oosterwierum naar Leeuwarden vervoerde op een kar, vergezeld door haar neef Johannes.[7] Zijn grafsteen kwam in 1933 bij de aanleg van een parkeerplaats weer tevoorschijn.[11][13]
Bronvermelding: wikipedia ; “Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk-delen 3.0; Rijksmuseum; Friesmuseum; rkd.nl
